সপোন ...

কেতিয়াবা টুকুৰা হৈ
ভাগে সপোন ...
তেজৰ চেকুৰা হৈ
গোট মাৰে
বুকুৰ মাজত ..

আকৌ তুলি লও
সিহঁতক মাটিৰ পৰা..
প্ৰৱল অনুৰাগেৰে..
জোৰা লগাও..
মৰমেৰে ...

সপোনবোৰ যে মোৰ..
লাগিলে হওক
ভগা চিগা..
হওক অকলশৰীয়া...
নাইবা অসফল...

মই সপোন দেখো..
মোৰ সপোনে
পাখি মেলে..
উৰি যায় ..
নীল আকাশ ভেদি..

আশাহত হৈ
পৰি যোৱাৰ ভয়ত
সিহঁত বিতত নহয়..
সিহঁতে জানে..
মই সিহঁতক
জোৰা লগাই
আকৌ মেলি দিম..

সিহঁত আছে
কাৰণ ...
মই আছো..

মই আছো..
কাৰণ ...
সিহঁত আছে..

সিহঁতে কঢ়িয়াই ফুৰে
মোৰেই ঠিকনা...
আৰু মই ?

সিহঁতক...