----চাৰ---

চাৰ..
এদিন আপুনিয়েই কৈছিল
ওখ গছবোৰতকৈও
মানুহবোৰ ওখ
হ'ব পাৰে ...
উদাৰ হ'ব পাৰে
আকাশৰ সমান !
এদিন আকাংক্ষাৰ
এমুঠি কঠিয়া চ'তিয়াই
হাঁহি হাঁহি
ৰৈ আছিল আপুনি
আমালৈ চাই ..

চাৰ..
ক'লা ক'লা বরডবোৰত
বগা চকেৰে
আপুনিয়েই এদিন
লিখি দিছিল  
পোহৰৰ ঠিকনা   ..
আমাক কৈছিল
এইটো বাটেৰে যাবি
পিছলি নাখাবি ...

চাৰ..
জীৱনৰ অঙ্কবোৰো আমি  
আপোনাৰ পৰাই শিকা
আপুনি কৈছিল
জীৱনৰ অঙ্কত সদায়
উত্তৰ নোলাই
গণিতত হ'লে ওলায় ..

চাৰ ..
আপোনাৰ শুভ্র চোলাটোত
ৰঙা কলমটো
এতিয়াও সপোনত দেখো ..
সিদিনা সনাতনে ক'লে
আপুনি হেনো নাই !!
সচাকে আপুনি
জানো নাই !
আপোনাক সাঁচি
ৰাখিম আমি সযতনে
আমাৰ মাজত ..
বাট বুলিম
আপুনি দেখুওৱা বাটেৰে ..
পিছলি নপৰাকৈ !      

--তাই উভতি চালে--

তাই উভতি চালে 
এজাক মৰমৰ বৰষুণে
তাৰ দুচকু সেমেকালে..

তাই উভতি চালে 
উশাহৰ নদীখনত তেতিয়াই 
জীৱনে হাঁহিলে .. 

তাই উভতি চালে
আন্ধাৰ গলীটোত
এটা সপোন উপজিলে ..

তাই উভতি চালে
চহৰৰ কদৰ্যতাত মাথো
মৰম উমলিলে ..

তাই উভতি চালে
সি হেপাহ পলুৱাই
আকৌ উশাহ ল'লে ..

তাই উভতি চালে
সি মুৰ তুলি
আকৌ চালে
হয় ...
তাই উভতি চালে..

----ধুমুহা----

অনুৰাগৰ শেতেলীত 
এমুঠি সোনাৰু চতিয়াই 
তাই ৰৈ আছিল 
এজাক ধুমুহাৰ প্রত্যাশাত ..

অঙঠাবোৰ জুই হ'বলৈ 
হেনো ধুমুহা লাগে 
বুকুত আশাবোৰ গজিবলৈ 
হেনো ধুমুহা লাগে
মানুহবোৰক আপোন কৰিবলৈও
হেনো ধুমুহা লাগে...

ধুমুহাজাক আহিছিল সিদিনা
উৰুৱাই আনিছিল
এবুকু সেউজীয়া
আৰু সেই আশাবোৰ..
যিবোৰৰ খবৰ শুধি
তাই কটাইছিল
উজাগৰী নিশা ..

সোনাৰুবোৰ তেতিয়াও
তাতেই আছিল ..
নাছিল ..
তাত মাথো
তাইহে নাছিল..

এক অনামী ঠিকনাত
আশাবোৰ বিক্রী কৰি
তাই উচুপি আছিল
গোটেই নিশা ..

এতিয়া আৰু তাইক
ধুমুহা নালাগে ..
এতিয়া নিজৰ
বুকুতেই তাই
বিচাৰি পাই
এজাক ডাঙৰ ধুমুহা ..

তাই ভবাতকৈও ডাঙৰ..

----মোৰ চহৰ ,মায়াবী চহৰ...

আকৌ সেই 
সেমেকা হাঁহি 
আকৌ সেই
সেমেকা নিয়ৰ
আকৌ সেই মই 
আকৌ সেই 
গধুলিটোৰ বোজাত 
ক্লান্ত চহৰখন ...
মোৰ চহৰ ,
মায়াবী চহৰ...

সদায় সোধো
কাৰ মায়াত
আবদ্ধ মানুহ ?
কাৰ মায়াত মায়াবী
এই মানুহৰ ভীৰ..
লক্ষ্যহীন মানুহৰ
হাঁহিৰ কোলাহল ,
কান্দোনৰ উচুপনি
মিছা আভিজাত্য আৰু
মিছা পোহৰৰ সমাগমত
ৰঙীন হয়
এই চহৰ..
মায়াবী চহৰ...

য'ত মানুহৰ আৱৰ্তমানত
বাটৰ কুকুৰবোৰে
নিজৰ স্বত্ব
জাহিৰ কৰে
মনে মনে..
য'ত উদং পেট
আৰু গধুৰ উশাহবোৰ
ঢাকি ৰাখে
বোবা কলিজাই
সুখ বুলি মানুহবোৰে
য'ত দুঃখকে আজোৰে
য'ত আন্ধাৰবোৰ
সজাই থোৱা হয়
শাৰী শাৰীকৈ
পোহৰৰ সলনি..
মোৰ চহৰ ,
মায়াবী চহৰ...

একেই আছো মই
একেই আছে
মোৰ চহৰখন ,
আহিব কেতিয়াবা
আপোনাৰ অপেক্ষাত
ক্লান্ত এতিয়া মই
আৰু মোৰ সেই
মায়াবী চহৰখন ...

মোৰ চহৰ ,
মায়াবী চহৰ...

কি বিচাৰি ফুৰো

কি বিচাৰি ফুৰো 
নিজেই নাজানো.. 

শব্দত জানো 
সপোন আঁকে মানুহে! 
বেদনাৰ দেৱালেৰে জানো 
ঘৰ সাজে মানুহে ? 
শূণ্য আকাশত জানো 
বাহ পাতে 
সুখৰ তৰাই ! 

দূৰ আকাশত
বেলিটো লুকুৱাই
যাযাবৰ ডাৱৰবোৰেও
সপোন সজাই
শুকান মাটিক
সেউজ কৰাৰ ...
সপোনবোৰ যে
অকল সপোন নহয়
সপোনবোৰ অঙঠা হৈ
দুচকু জ্বলাই..

বুজাও জীৱনক..
নুবুজে সি
সি মাথো
বাৰে বাৰে
আন্ধাৰ বিলাই !
আন্ধাৰত সপোন খেপিয়াই
ভাগৰ লাগে জানা !
নুবুজে ...
জীৱনে দেখোন
তাকো নুবুজে !


কি বিচাৰি ফুৰো
নিজেই নাজানো ..
জীৱনক সুধি চাওঁ
মনে মনে
ওঁহো ...
সিওঁ দেখোন
বহি থাকে
মনে মনে
মোৰ দৰেই ..
সিওঁ কিজানি
একোকে নাজানে !

মোৰ দৰেই ..

---কথা পাতিম---

চাহৰ পিয়লাটো 
উপচি পৰালৈকে ...
আপোনাৰ সতে 
কথা পাতিম..
সপোন খেদি খেদি
ভাগৰ নলগালৈকে ..
আপোনাৰ সতে
কথা পাতিম!!

মই নেজানো
আন্ধাৰত হেৰাই নে
বুকুত হেৰাই সপোন..
সেই সপোনটোৰ
সমাধিত বহি
ভাগৰ নলগালৈকে
কথা পাতিম..

উজাগৰী ৰাতিৰ
জিলিকা তৰাবোৰ দেখিছে ?
সিহঁত হেৰাই নোযোৱালৈকে
কথা পাতিম..
বহুত কথা আছে
নিৰৱে ,এনেকৈয়ে ..
মনে মনে..
বুকুবোৰ পাতল নোহোৱালৈকে
কথা পাতিম..


আহিব জানো আপুনি!
আপুনি নাহিলে
আপোনাৰ সলনি
নিসংগতাৰ সতেই
কথা পাতিম ..

বহুত কথা আছে
বহুত বোজা আছে
বুকুভৰা ডাৱৰ হৈ ..
চকুপানীৰ বৰষুণত
জুলুৰি জুপুৰী হোৱালৈকে
আমি কথা পাতিম ..

ভাবিছো !!
চাহৰ পিয়লাটো
উপচি পৰালৈকে
কথা পাতিম..

---মইও যে সদাই মই নহয় ---

সদাই সূৰুয 
ৰঙা নহয় 
সদাই বুকু 
উদাস নহয় 
মই থাকো 
মোৰ মাজতেই 
মইও যে সদাই
মই নহয় .. 

দোটোপাল বৰষুণে
বঢ়াই তোলে
হেপাহ মোৰ ..
জীৱনে চতিয়াই যায়
এমুঠি নীলা ..
মই উশাহ
লও ইয়াতেই..
আকাশেও ইয়াতে
পোহৰ বিলাই ..
বতাহে কৈ যায়
কাণে কাণে ..
জীৱন মানেইটো আৰু
বেদনা নহয় ..

মই থাকো
মোৰ মাজতেই
মইও যে সদাই
মই নহয় ...

এখামোচ জীৱন, 
এবুকু আবেগ আৰু
এখন মুকলি আকাশ .. 

বাৰিষা ধল 
নামে তাত 
খৰালি বলে
উৰুঙা বতাহ ..
কি পাবা
কি হেৰুৱাবা
নাজানো ,নুবুজো
আজি দেখো
জ্বলি আছে
প্রাণ ভৰি
এমুঠি জোনাক ..

জীৱন মাথো
জীৱনৰেই নাম ..
জোকাও তাক
বুজাও তাক
নালাগে আৰু মোক
এবোজা আন্ধাৰ ...
জীৱন দেখো
নোপোৱাৰেই নাম ..

বিচাৰো এতিয়াও
হেপাহ পলুৱাই ..
এখামোচ জীৱন,
এবুকু আবেগ আৰু
এখন মুকলি আকাশ ..

নিসংগ নিশাক ন'কবা 
মোৰ কথা ..
খেদি ফুৰে সি 
বলিয়া কৰে সি 
কিমান শুনিবা আৰু 
ভগা হিয়াৰ 
উদাস হুমুনিয়াহ !

আন্ধাৰ বুকুত বান্ধি
কিমান পলাম আৰু
কিমান সলাম সঘনে
নিজৰ ঠিকনা ..
ধেমালী কৰো কেতিয়াবা
জোকাও এনেকৈয়ে
উদাস,আন্ধাৰ
এখন কলিজাক..

দুচকু জপাই
হিচাপ কৰো ..
আন্ধাৰ সৰহ ক'ত?
ভিতৰত নে বাহিৰত ..
ভিতৰত কলীয়া
মেঘৰ হাহাকাৰ
আৰু বাহিৰত?
বাহিৰতো মেঘেই এতিয়া..
বৰষুণ দিব হ'বলা!
ভিতৰতো আৰু
বাহিৰতো ..

নিসংগ নিশাক ন'কবা
মোৰ কথা ..

---জীৱনতো নহয়,আউসীৰ আকাশ -----

ফুল ফুলে দেখোন 
মোৰ চোতালতও.. 
সেমেকে ডাৱৰ 
নীল আকাশতো ..
জ্বলি ৰয়
তিৰবিৰ এজাক তৰা ..

দুঃখৰ গল্প শুনি
পাহৰি পেলাও আমি
সুখৰ সপোন ...
শামুকৰ খোলাত
নাথাকে জীৱন ..
এবাৰ ওলাই আহা
এবাৰ বিচাৰি চোৱা ..
তোমাৰ চোতালতো
ফুলিছে কিজানি
হেপাহৰ এপাহ
ধুনীয়া ফুল.. ..

উশাহ ...
মাথো মুকলি উশাহ
একো নালাগে আমাক..
ইমান জটিলটো
নাছিল জীৱন!
শুণ্যতাৰ সমাধীত
সুখবোৰ চতিয়াই
আমি সানি লওঁ
এমুঠি আন্ধাৰ ..

ওঁহো ...
জীৱনতো ক'লা
নাছিল কেতিয়াও !
জীৱনতো নহয়
আউসীৰ আকাশ ..
এবাৰ ওলাই চোৱা
এবাৰ হেৰুৱাই চোৱা
এবাৰ জুমি চোৱা
ইমান পোহৰ ..
ইমান জোনাক ..
ইমান বিশাল
এখন আকাশ ..

উশাহ ...
মাথো মুকলি উশাহ
একো নালাগে আমাক..
জীৱনতো নহয়
আউসীৰ আকাশ ..

ভালপোৱা ...

আন্ধাৰ নিশা 
ক্লান্ত আকাশখনক
আৱৰি থকা 
এমুথি সুখৰ তৰা.. 
ভালপোৱা .. 

য'ত নোপোৱাৰ 
দুঃখবোৰে এদিন 
সুখৰ ঠিকনা সজাইছিল ..
যাৰ বাবে
সুখৰ সলনি
মানুহে পিন্ধিছিল
দুঃখৰ লেতেৰা চোলা ..
ভালপোৱা ..

যিটো পথত
বৈ থাকে
এচাতি নোপোৱাৰ হুমুনিয়াহ..
য'ত ৰৈ
বেলিটোৱে নিজক
পাহৰি যায় ..
যাৰ অপেক্ষাত
সময়ে আজিও
চকুলো সৰায়..

ভালপোৱা ..

---জীৱন যেন এমুঠি ভালপোৱা ..

কোন আপোন 
কোন পৰ .. 
সাথৰ সাথৰ
এই সময়.. 
নিতৌ নতুন পুৱা.. 
জীৱন সপোন, 
জীৱন যেন 
এমুঠি ভালপোৱা .. 

সিচৰিত মুখৰ ঢৌত
চিনাকী অচিনাকী
হাঁহিৰ কোলাহল ...
বুটলি লোৱা ,
বিয়পাই লোৱা ,
সহজ নহয়
এতিয়া আৰু
সুখক বিচাৰি ফুৰা..

হাতৰ মুঠিত
আনন্দৰ চকুলো
দুৱাৰ দলিত সৌৱা
দুঃখৰ আন্ধাৰ ...
চিনাকী অচিনাকী
সকলো খন্তেকীয়া ..
জীৱন যেন
এটা সুখৰ সপোন ..
জীৱন যেন
এমুঠি ভালপোৱা ..

--নিৰৱতা---

আন্ধাৰ গলীটোত তেতিয়া 
কোনো নাছিল .. 
ক্রমশঃ হেৰুৱাই 
পেলাইছিল সি নিজক 
নিৰৱতাৰ কোলাত ..

দিনৰ পোহৰত
সি জিলিকি থাকে ..
যৌৱনৰ তগবগ বতাহে
তাক ব্যস্ত
কৰি তোলে..
তাৰ বুকুতে
ৰঙা ৰঙা ফুলবোৰে
সিচি দিয়ে
মৰমৰ দলিচা ...
চঞ্ছল বৰষুণজাকে
জোকাই তাক বাৰুকৈয়ে .
আকাশখনেও তালৈ
ঘূৰি ঘূৰি চাই ..
দিনৰ পোহৰত
সি জিলিকি থাকে
দিনৰ দৰে ..

কিন্তু নিশা ?
নিশা সকলো হেৰাই ..
নিশা আন্ধাৰত
সি নিজক
বিচাৰি ফুৰে..
বৰষুণবোৰ চকুপানী হয়
আৰু বতাহবোৰ বেদনা ..
ৰঙা ফুলবোৰো
হৈ পৰে
ক্রমশঃ ক'লা ..

ৰিক্ত আকাশত
এটা জোন বিচাৰি
সি পাৰ কৰে
উজাগৰী নিশা..
নিৰৱতা ...
মাথো নিৰৱতা...
নিৰৱতা আন্ধাৰৰ
দৰেই সঁচা ..

আন্ধাৰ গলীটোত তেতিয়া
কোনো নাথাকে ..
সি নিৰৱতাৰ কোলাত
টোপনি যায় অকলশৰে ..
নিৰৱতা ...
মাথো নিৰৱতা...
নিৰৱতা আন্ধাৰৰ
দৰেই সঁচা ..

আন্ধাৰ নিশা 
মোক তাতেই পাবা .. 
নিশাটোক শুধিবা 
মোৰ কথা ..
ক'ব সি, 
চিনি পাই সি 
মোৰ সপোনবোৰৰ 
হেৰোৱা ঠিকনা .. 

আচলতে আমাৰ 
অভাৱবোৰ একেই
একেই আমাৰ
উদং হিয়া..
শুকাই কৰাল
বান্ধে য'ত
এবুকু উদাসীনতাই ..

ভাগৰ নেলাগে মোৰ!
মই বহি থাকো
সেইটো আলিবাটতে
য'ত সপোনবোৰে প্রায়ে
বাট হেৰুৱাই ..
য'ত ৰৈ নিশাটোৱে
এবাৰ উভতি চাই ..
য'ত এদিন
নিজক হেৰুৱাই উচুপিছিল
এজাক তৰাই...

আন্ধাৰ নিশা
মোক তাতেই পাবা ..
নিশাটোক শুধিবা
মোৰ কথা ..

তুমি নাথাকিলেও....

.
তুমি নাথাকিলেও 
তোমাৰ বাবেই 
ৰৈ থাকিম 
আশাৰ দলংখনৰ 
শেষ খুটাটোত আউজি ..

নিশাৰ ঝিলিৰ সতে
ভগাম নিৰৱতা
বৈ থকা
নদীখনক সুধিম,
পানীবোৰ উভতি
আহে জানো কেতিয়াবা?
খবৰ ৰাখেনে
এৰি যোৱা ঘাটৰ ?

তুমি নাথাকিলেও
তোমাৰ বাবেই
সজাম খৰিকাজাই ..
দূৰ আকাশৰ
শুকুলা মেঘত
জীৱন খেপিয়াই চাম ..

তুমি নাথাকিলেও
মই মোৰ
দৰেই থাকিম..
জীৱনক জোকাই
যাম এনেকৈয়ে ,
নিৰাশ কৰিম নিৰাশাক
আশাৰ দলংখনৰ
শেষ খুটাটোত আউজি ..

তুমি নাথাকিলেও ...

-- আশাৰ বৰষুণ --

অ'ই আশাৰ বৰষুণ 
তই আহিবি বুলি 
কিমান ওমলাম আৰু 
হতাশ দুচকুক .. 
মিছা প্রতিশ্রুতিবোৰ শুনিলে 
হৃদয়ে আজিকালি 
হাঁহি দিয়ে 
খিলখিলাই .. 

জীৱনৰ আউল
লগা অঙ্কবোৰে
আমাক বিধ্বস্ত
কৰিলে কেতিয়াবাই ..
এতিয়াও ভুল কৰো
এই অঙ্কবোৰ ..
আলু ,পিয়াজ আৰু প্রেম
য'ত সমান হয় ...
য'ত সেউজীয়া পথাৰবোৰক
বন্ধকত থৈ
মানুহে সজায়
কংক্রীটৰ দালান ..
য'ত মৰমৰ বৰষুণবোৰ
নিলাম দি
মানুহবোৰ ধনী হয়..
সেইবোৰ আমি
নোৱাৰিম শিকিব সহজে ..

তই ঘূৰাই দে
এবুকু মৰম,
তই ঘূৰাই দে
আস্থাৰ দুখনি হাত ..
ৰৈ আছো
তোৰ বাবেই ..

অ'ই আশাৰ বৰষুণ
তই আহিবি বুলি
কিমান ওমলাম আৰু
হতাশ দুচকুক ..
মিছা প্রতিশ্রুতিবোৰ শুনিলে
হৃদয়ে আজিকালি
হাঁহি দিয়ে
খিলখিলাই ..

---তাই নাই---

তাই নাই 
ফুলা নাই 
হেপাহৰ ফুল.. 

বৰষুণ অহাৰ
কথা আছিল..
সেউজীয়া হোৱাৰ
কথা আছিল ..
কথা আছিল
পোহৰ আজোৰাৰ ..

তাই নাই ..
আকাশত এতিয়া
এটা উদাস জোন..
তৰা খেপিওৱাৰ
কথা আছিল ,
সুখী হোৱাৰ
কথা আছিল ..
কথা আছিল
মুকলি আকাশখন
এবাৰ চুই চোৱাৰ..

তাই নাই
ফুলা নাই
হেপাহৰ ফুল..
দুহাতত থাকি গ'ল
এমুঠি মৰহা ফুল ..

... এই চহৰ ...

তোমাৰ উদাসীনতাত 
ভোল নেযায় 
এই চহৰ .. 
চহৰবোৰ ভোকাতুৰ 
লোলুপ শিয়ালৰ দৰে
মঙহৰ সোৱাদ
লাগে সিহঁতক ..

তোমাৰ মৰমৰ বাৰিষাত
পাগল নহয়
এই চহৰ ..
তোমাৰ বাবে
ৰৈ নেথাকে
চেনেহৰ দুহাত..
তুমি দৌৰিব লাগিব
জীয়াই থাকিবলৈ
তুমি সাজিব লাগিব
পাথৰৰ পাহাৰ..

গাৱৰ বোকাবোৰ এৰি
এতিয়া তুমি
চহৰৰ কৃতদাস ..
তোমাৰ হাতত নাই
সময়ৰ লেকাম ...
গৈ থাকা এনেকৈয়ে ..

তোমাৰ উদাসীনতাত
ভোল নেযায়
এই চহৰ ..
চহৰবোৰ ভোকাতুৰ
লোলুপ শিয়ালৰ দৰে
মঙহৰ সোৱাদ
লাগে সিহঁতক ..

---- আনে নেদেখে ---

তাৰ দুহাতৰ শূণ্যতাত 
তাই এখন 
আকাশ আঁকে .. 

আনে নেদেখে .. 

তাৰ চকুপানীত 
তাই সম্ভাৱনাৰ 
এজাক জোনাক সিঁচে..

আনে নেদেখে ..

মুকলি আকাশৰ তলত
এজাক তৰাই
উচুপি থাকে ..

আনে নেদেখে ..

তাৰ কাষতে ৰৈ
মনে মনে তাই
হাঁহি থাকে ...

আনে নেদেখে ..

কোনে ক'লে 
শুকান বুকুত 
নজ্বলে আজিকালি 
সুখৰ তৰা... 

এতিয়াও উশাহ লও, 
এতিয়াও বাট চাও , 
এতিয়াও বিচাৰি ফুৰো 
এটা,দুটা ...
হাজাৰটা তৰা..
আশাৰ ৰঙেৰে ভৰা..

এটা নিশা,
এখন আকাশ
আৰু এবুকু
সুখৰ জোনাক ..
আজিৰ বাবে ইমানেই
কাইলৈ বিচাৰিম
আকৌ ..
জীৱন মানেইতো
সম্ভাৱনা...
জীৱন মানেইতো
আশা ..
জীৱন মানেইতো
উশাহ লোৱা ...

---অ' মন ..

অ' মন .. 
তই সাৰে থাক 
মনে মনে.. 
তই বিচাৰি 
ফুৰ জোনাকতে,
এটা সপোনৰ 
আধা শুনা গান .. 

কিমান ধূনীয়া
এই সময় ..
ফুলবোৰো ফুলি থাকে
তৰাবোৰ উমলি থাকে
নিজানত বলি থাকে
পাগল বতাহ..

জুমি চাওঁ
মনে মনে..
মই ৰৈ
থাকো দূৰণিতে
নাই..
নামাতো তোক ...
নোজোকাওঁ যা ..

অ' মন ..
তই সাৰে থাক
মনে মনে..
তই বিচাৰি
ফুৰ জোনাকতে,
এটা সপোনৰ
আধা শুনা গান ..

---শৈশৱ ---

ব'ল ওলাই যাওঁ, 
ব'ল মুকলি হওঁ ,
ব'ল বুটলি ফুৰো 
তলসৰা শৈশৱ .. 

ব'ল লুকা 
ভাকু খেলো 
ব'ল জেটুলীপকা খাওঁ 
ব'ল এবাৰ
ৰজা হৈ চাওঁ ..

ব'ল ঢকুৱাত বহি
এবাৰ চুচৰি চাওঁ
ব'ল নাক চেপেটী বুলি
তৰাক জোকাই চাওঁ
ব'ল আমগছজোপাৰ আমবোৰ
সোপাই পাৰি খাওঁ ..

ব'ল এবাৰ
জুলুৰি জুপুৰি হৈ
টেঙাবলটো খেলো..
ব'ল গধূলি
খেদি ফুৰোগৈ
জাকে জাকে
জোনাকী পৰুৱা ..

ব'ল এবাৰ
শৈশৱ বিচাৰি যাওঁ ..
ব'ল এবাৰ
আকৌ ওলাই যাওঁ..

----শাওণ---

কজলা মেঘ আজি 
অজলা আকাশ .. 
সজল পথাৰত আজি 
বলীয়া বতাহ .. 
মনত আজি শাওণ ,
শাওণ যেন 
এজাক বৰষুণ..

এই লুকাই
এই জুমি চায় ..
বিজুলীৰো আজি
তৰণি নাই ..
কিমান আশা,
কিমান উলাহ
কিমান অভিমানেৰে
এই উমাল নিশা ..

সাৰে থাকিব
আজি টোপনি,
সাৰে থাকিব
এখন পথাৰ,
টোপনি যাব
জানো আকাশখনৰ!
এহাল তৰাও আজি
টোপনি নেযায়..

কিমান উলাহ
কিমান অভিমান
কজলা মেঘ আজি
অজলা আকাশ ..