যুঁজ

এজাক পোহৰ থাকে 
আন্ধাৰৰ মাজতেই 
যেনেকৈ আন্ধাৰ
লুকাই ৰয়
পোহৰৰ বুকুত 
অভিন্ন হৃদয় হৈ ... 

আচলতে কথাবোৰ 
সহজ আছিল
সহজ আছিল জীৱন 
যদি নিসিচিলেহেতেন মানুহে
আন্ধাৰৰ বীজ
ইমান সঘনে ...
যদি ভূলুন্থিত
নহলহেতেন ইমানবোৰ
পোহৰ ..

অৱহেলিত পোহৰে
ক্ষোভ কঢ়িয়াই ...
বিদ্রোহ কৰে
পোহৰৰ ভূভূক্ষাত
হাহাকাৰ কৰে
এজাক জোনাকে
অস্ত্বিত্ব বিচাৰি
যেনেকৈ খাদ্য বিচাৰে
শুকান শৰীৰে ...

এই যুঁজৰ
শেষ নাই
আজীৱন পোহৰ
বিচাৰে মানুহে
আৰু আন্ধাৰে
যুঁজি যাই
অস্ত্বিত্বৰ সংগ্রাম ...

এজাক পোহৰ থাকে
আন্ধাৰৰ মাজতেই