Thursday 16 October 2014

-----কংকাল---

ভালপোৱাৰ ভাস্কৰ্য নিশিকাবা 
আমি আঁউসীৰ আকাশৰ
অনামী কংকাল ..
ভোক জানো
ভাস্কৰ্য হ'ব পাৰে !
শুদা হাতত জানো
জোনাকে নাচে !
মানুহ জানো
প্রেমত পৰে
এলাগী আৱৰ্জনাৰ !!
তুমি ভৱাৰ দৰেই য'দি
সহজ হ'লহেতেন পথবোৰ
কল্পনাৰ দৰেই য'দি
মসৃন হ'লহেতেন জীৱন
ভোক য'দি হ'লহেতেন
অপ্রয়োজনীয় বিলাস ..
আকি ল'লোহেতেন
ৰঙৰ প্রলেপ
বিনা প্রতিবাদেৰে ..
কিন্তু ন'হল তেনেকুৱা ..
নুশুনো তোমাৰ কথা ..
আমি মাটিৰ মানুহ
আমাৰ ঘাম আৰু চকুলো
মাটিয়ে মাথো চিনি পাই ..
আমাৰ ৰাতিবোৰ
ৰাতিৰ দৰেই ক'লা
আৰু দিনবোৰ
ৰ'দৰ তাপত পোৰা ..
আমাৰ বাবে একেই ভোক
আৰু একেই ভালপোৱা..
ভালপোৱাৰ ভাস্কৰ্য নিশিকাবা
আমি আঁউসীৰ আকাশৰ
অনামী কংকাল ..

No comments:

Post a Comment