আন্ধাৰ গলীটোত তেতিয়া
কোনো নাছিল ..
ক্রমশঃ হেৰুৱাই
পেলাইছিল সি নিজক
নিৰৱতাৰ কোলাত ..
দিনৰ পোহৰত
সি জিলিকি থাকে ..
যৌৱনৰ তগবগ বতাহে
তাক ব্যস্ত
কৰি তোলে..
তাৰ বুকুতে
ৰঙা ৰঙা ফুলবোৰে
সিচি দিয়ে
মৰমৰ দলিচা ...
চঞ্ছল বৰষুণজাকে
জোকাই তাক বাৰুকৈয়ে .
আকাশখনেও তালৈ
ঘূৰি ঘূৰি চাই ..
দিনৰ পোহৰত
সি জিলিকি থাকে
দিনৰ দৰে ..
কিন্তু নিশা ?
নিশা সকলো হেৰাই ..
নিশা আন্ধাৰত
সি নিজক
বিচাৰি ফুৰে..
বৰষুণবোৰ চকুপানী হয়
আৰু বতাহবোৰ বেদনা ..
ৰঙা ফুলবোৰো
হৈ পৰে
ক্রমশঃ ক'লা ..
ৰিক্ত আকাশত
এটা জোন বিচাৰি
সি পাৰ কৰে
উজাগৰী নিশা..
নিৰৱতা ...
মাথো নিৰৱতা...
নিৰৱতা আন্ধাৰৰ
দৰেই সঁচা ..
আন্ধাৰ গলীটোত তেতিয়া
কোনো নাথাকে ..
সি নিৰৱতাৰ কোলাত
টোপনি যায় অকলশৰে ..
নিৰৱতা ...
মাথো নিৰৱতা...
নিৰৱতা আন্ধাৰৰ
দৰেই সঁচা ..
No comments:
Post a Comment