আকৌ সেই
সেমেকা হাঁহি
আকৌ সেই
সেমেকা নিয়ৰ
আকৌ সেই মই
আকৌ সেই
গধুলিটোৰ বোজাত
ক্লান্ত চহৰখন ...
মোৰ চহৰ ,
মায়াবী চহৰ...
সদায় সোধো
কাৰ মায়াত
আবদ্ধ মানুহ ?
কাৰ মায়াত মায়াবী
এই মানুহৰ ভীৰ..
লক্ষ্যহীন মানুহৰ
হাঁহিৰ কোলাহল ,
কান্দোনৰ উচুপনি
মিছা আভিজাত্য আৰু
মিছা পোহৰৰ সমাগমত
ৰঙীন হয়
এই চহৰ..
মায়াবী চহৰ...
য'ত মানুহৰ আৱৰ্তমানত
বাটৰ কুকুৰবোৰে
নিজৰ স্বত্ব
জাহিৰ কৰে
মনে মনে..
য'ত উদং পেট
আৰু গধুৰ উশাহবোৰ
ঢাকি ৰাখে
বোবা কলিজাই
সুখ বুলি মানুহবোৰে
য'ত দুঃখকে আজোৰে
য'ত আন্ধাৰবোৰ
সজাই থোৱা হয়
শাৰী শাৰীকৈ
পোহৰৰ সলনি..
মোৰ চহৰ ,
মায়াবী চহৰ...
একেই আছো মই
একেই আছে
মোৰ চহৰখন ,
আহিব কেতিয়াবা
আপোনাৰ অপেক্ষাত
ক্লান্ত এতিয়া মই
আৰু মোৰ সেই
মায়াবী চহৰখন ...
মোৰ চহৰ ,
মায়াবী চহৰ...
No comments:
Post a Comment