Thursday 2 January 2014

নাহিবি আকৌ

নাহিবি আকৌ, 
নাহিবি মোক 
উজাগৰী নিশাৰ 
সাধু শুনাবলৈ... 
মোৰ হাতত আজি 
একো নাই 
সপোনবোৰ বন্ধকত দি 
গোটাই ফুৰো 
দুবেলাৰ আহাৰ..
হাঁহিবোৰ জিলিকি থাকে 
শুকান পাতত,
ধূলিৰ চামনি হৈ..
ভুল নকৰিবি,
দুখীয়া নহয় মই!
এদিন কপিছিল দুহাত
এদিন নাচিছিল তমসা
এদিন বিচাৰিছিলো
সজাম জীৱন
মনে বিচৰাকৈ...
আজি আৰু নহয়...
কেতিয়াবাই হেৰুওৱাৰ
সমীকৰণবোৰ পেলাই দিলো
স্মৃতিৰ গহবৰত ...

ভয় নাই
উকা কাগজত
থাকি যাব জীৱন,
ভয় নাই
আন্ধাৰত হেৰাব সপোন
ভয় নাই..
আজি মই মুক্ত
আজি মই
এমুঠি তৰাৰে
সাজিচো এখন
নতুন আকাশ
সজাইছো অভিমানী
আলসুৱা ডাৱৰ ..
সিঁচি দিছো
এজাক জীৱন
যেন জোনাকী ...
আৰু নেলাগে ,
নাহিবি আকৌ..
নাহিবি মোক
উজাগৰী নিশাৰ
সাধু শুনাবলৈ...
ন'কবি মোক
সপোনৰ কাৰেঙৰ
দুৱাৰ সাজিবলৈ...
আজি মই
নিজকে সাৱতি
বহি থাকিম
আনে নেদেখাকৈ ......

No comments:

Post a Comment