হোজা মানুহবোৰ
চহৰত নাথাকে,
চহৰত নাথাকে
হেনো বিষাদৰ গান ..
চহৰৰ মানুহবোৰ
ৰঙীণ পোহৰত
জিলিকি থাকে ,
মাতাল ৰাতিহে হেনো
সিহঁত সুখী হয় ,
দুঃখবোৰক নৰ্দমালৈ দলিয়াই
ধনেৰে আজুৰি আনে
মুঠিয়ে মুঠিয়ে সুখ ..
সিহঁতৰ হাঁহিত
ফেঁচাবোৰে সাৰ পাই,
গাড়ীৰ পোহৰত
হেৰাই কোমল জোনাক ..
সিহঁতে অবুজ ভাষাৰে
কথা পাতে,
চাৱনিত নাথাকে
বুকুৰ আবেগ..
সিহঁত কাৰো
প্রেমত নপৰে,
মৰমৰ নদীবোৰ ভেটি
সিহঁতে দোকান উজলাই
বেদনাবোৰৰ দালান সাজি
সিহঁত চহকী হয়,
পাথৰবোৰ হেনো
সিহঁতৰেই সন্তান ..
হোজা মানুহবোৰ
চহৰত নাথাকে,
চহৰত নাথাকে
হেনো বিষাদৰ গান ..
চহৰত নাথাকে,
চহৰত নাথাকে
হেনো বিষাদৰ গান ..
চহৰৰ মানুহবোৰ
ৰঙীণ পোহৰত
জিলিকি থাকে ,
মাতাল ৰাতিহে হেনো
সিহঁত সুখী হয় ,
দুঃখবোৰক নৰ্দমালৈ দলিয়াই
ধনেৰে আজুৰি আনে
মুঠিয়ে মুঠিয়ে সুখ ..
সিহঁতৰ হাঁহিত
ফেঁচাবোৰে সাৰ পাই,
গাড়ীৰ পোহৰত
হেৰাই কোমল জোনাক ..
সিহঁতে অবুজ ভাষাৰে
কথা পাতে,
চাৱনিত নাথাকে
বুকুৰ আবেগ..
সিহঁত কাৰো
প্রেমত নপৰে,
মৰমৰ নদীবোৰ ভেটি
সিহঁতে দোকান উজলাই
বেদনাবোৰৰ দালান সাজি
সিহঁত চহকী হয়,
পাথৰবোৰ হেনো
সিহঁতৰেই সন্তান ..
হোজা মানুহবোৰ
চহৰত নাথাকে,
চহৰত নাথাকে
হেনো বিষাদৰ গান ..
No comments:
Post a Comment