জীৱন

জীৱনটো মোৰ 
বাবে এটা
জীয়া কবিতা ! 
ধূলিৰ ধুমুহা ফালি 
সপোনৰ এটা
জীয়া সুৰুজ
কঢ়িয়াই সি ,
মোৰ বাবেই ..

যেতিয়া ভাগৰে দুভৰি,
যেতিয়া হেৰাই ঘূমটি ,
যেতিয়া নেদেখা হওঁ
আকাশত তৰা ..
নিচিন্ত হৈ
শুই পৰো
তাৰ কোলাতে ..
জানো ,জগাব সি!
পুৱাৰ কোমল ৰ'দত
দেখুৱাব সি
নিৰাশাৰ সীমনা ভেদি
আশাৰ এমুঠি হেঙুল ..

তাৰ হাতত
মোৰ হাতৰ ৰেখাবোৰ
আঁকিলোচোন কেতিয়াবাই ..
এতিয়া কি দুঃখ ,
কি সুখ,
কি সপোন আৰু
কি দিঠক..
আমি আজোৰো একেলগে,
আমি যুঁজি যাওঁ
লক্ষ্য বিচাৰি
ইন্সি ইন্সিকৈ ..
মই কঢ়িওৱা সপোনবোৰত
ৰঙ সানে সি
মনে অঁতাকৈ ..
মই আগুওৱা বাটবোৰত
জোনাক সিঁচে সি
পোহৰ হোৱাকৈ ..

আমাৰ পৃথিবীত
নাই দুঃখ ,
নাই সুখ ,
নাই পোৱা নোপোৱাৰ
বেপেৰোৱা অঙ্ক ..
সুখৰ নাৱত উঠি
পাৰ কৰো
দুঃখৰ অশান্ত সাগৰ ..
আন্ধাৰৰ কোলাত সজাও
পোহৰৰ জীপাল শলিতা ..

জীৱনটো মোৰ
বাবে এটা
জীয়া কবিতা !
ধূলিৰ ধুমুহা ফালি
সপোনৰ এটা
জীয়া সুৰুজ
কঢ়িয়াই সি ,
মোৰ বাবেই ..