সপোন

আন্ধাৰৰ বুকুত
হেৰাই যায়
অলেখ সপোন 
যাযাবৰ হৈ ...

তথাপি সপোন 
আজোৰে মানুহে 
শৰীৰে আঁতে মানে 
মনে বিচাৰে মানে
হেপাহৰ সপোন.. 

সপোনবোৰ অক্সিজেন
হৈ দৌৰে
ৰন্ধ্রে ৰন্ধ্রে..
সপোনৰ তাগিদাত 
জীৱনৰ প্রেমত পৰে 
বাৰে বাৰে 
অবোধ মানুহ ... 

জীৱনৰ পাৰ ভগা 
নৈখনেইটো কঢ়িয়াই
সপোনৰ শেষ ঠিকনা
যিবোৰ ঠিকনা বিচাৰি 
বিনিদ্র ৰজনী কটাই 
ওঁৰেটো জীৱন
সেই একেই মানুহে ...

অলেখ ক্ষণ 
হেৰাই যায় 
এই সপোনৰ মৃগতৃস্নাত ..
নিশাবোৰ আপোন হয় 
আৰু দিনবোৰ হৈ 
পৰে সম্ভাৱনা... 
নিৰাশাৰ অটল 
গহবৰবোৰ তেতিয়া 
হৈ পৰে 
দুঃখৰ লগৰী 
চকুৰ টোপনিবোৰ 
মনৰ মায়া... 
ইমানৰ পিছতো
সপোন আজোৰে মানুহে 
শৰীৰে আঁতে মানে
মনে বিচাৰে মানে ...

কি কৰিব কওঁক 
সপোনবোৰ যে 
দৌৰে ৰন্ধ্রে ৰন্ধ্রে
অক্সিজেন হৈ,
আশাৰ একোটা 
অঙ্গীকাৰ হৈ আৰু 
মই নাইবা 
আপুনি হৈ..

আন্ধাৰৰ বুকুত
হেৰাই যায়
অলেখ সপোন 
যাযাবৰ হৈ ..