~~~~অপেক্ষা ~~~

শান্ত সমীৰক ক'লো 
মোৰো আছে এখন
উকা বুকু ... 
সি হাঁহি ক'লে
বৰষুণৰ অপেক্ষাত 
থকা মানুহবোৰে 
প্রায়েই শুনাই তাক 
এনেকুৱা সাধু ... 

কাৰ বুকুত
শুণ্যতা নাই কোৱা !
ধূলিৰ পৃথিবী আৰু
মাটিৰ মানুহ ...
মায়াৰ দাপোনত দেখা
সুখৰ সমাধিত
আমিবোৰেই দেখোন
নিতৌ জ্বলাও
তেলৰ এগছি
তপত চাকি ..

তাৰপাছত ...
তাৰপাছত পোৱা নোপোৱাৰ
এটা দীঘল অঙ্ক ...
চকুপানী আৰু ধুমুহা
বাকীবোৰ সাথৰ
মায়াৰ মাথোন
অবুজ সাথৰ ..

ধেৎ ...
এইয়াই জানো জীৱন!
জীয়াই থাকো এবাৰ
নিজৰ দৰে ..
বতাহৰ দৰে
মুকলি হও ..
চুই চাও
নীল আকাশৰ সীমনা
বিচাৰি যাও
এটা সুখৰ পাহাৰ
আৰু এখন
শীতল নদী ..

কিহৰ ভয় !
বৰষুণ হওক..
তিতিম আজি
আপত্তি নাই..
আজি আৰু কোনো
আপত্তি নাই ...

এখন মুকলি আকাশে
মাতিছে কাষলে ..
যাও ...
এবাৰ চুই চাও..
কিহৰ ভয় !
আজি আৰু
কিহৰ ভয় ....