কত দেখিছিলো নিজক

নাজানো শেষবাৰ 
কত দেখিছিলো নিজক 
নাজানো কেতিয়া 
উৰুঙা হল 
কোলাহল সপোনৰ .. 
নাজানো কেতিয়া
ভাগিল ভিৰ, 
কেতিয়া থাকি 
গলো অকলে 
নিৰৱতাৰ প্রহৰী হৈ .. 

এতিয়া মাথো
এজাক ঝিলি
আৰু মই...
হইতো বিচৰাওঁ নাই
জীৱনৰ পৰা
বহু কিবা কিবি
আমনি লগাকৈ ...
নিৰৱতাৰ ভাষা
বুজি পাওঁ
কব পাৰো সলসলীয়াকৈ ..
এই গধূৰ
গধূলিটোৰ সতে
প্রায়েই বহি ৰওঁ
ভাল লাগে
ভাল পাওঁ আজিকালি
ভালপোৱাতো এনেকুৱাই
বাঢ়ি যাই
লাহে লাহে ..
নিৰৱতাৰ কোলাহলবোৰোতো
বাঢ়িছে আগৰদৰেই
বাঢ়িছে আকৌ ভিৰ
বাঢ়িছে মৰম
বাঢ়িছে নিসংগতা..
এতিয়া মই,
এজাক ঝিলি আৰু
এটা নিৰৱ নিশা...
হইতো এনেকৈয়ে
এদিন বিচাৰি
পাম নিজক
টুকুৰা টুকুৰকৈ..

নাজানো শেষবাৰ
কত দেখিছিলো নিজক
নাজানো...