ওপজা দিনটোত আবেগিক হৈ পৰো

ওপজা দিনটোত 
আবেগিক হৈ পৰো 
জন্মৰ পৰাই ... 
সেই যে প্রথম 
চকুলোৰে আৰম্ভ 
হয় জীৱন 
বুকুত বান্ধি অনা 
আবেগবোৰো মুকলি হয় 
সহোদৰ হৈ ..

জীৱন এটি
অনামী কবিতা
এখন যাযাবৰী ডায়েৰী..
ভৱিষ্যতৰ আশাত
প্রায়েই এৰি যাওঁ
এমুঠি সুখ আৰু
এধানমান মৰম...
সুখৰ সন্ধান কৰাৰ
বেয়া অভ্যাসটো
এতিয়াও মোৰ সহচৰ
উপত্যকাৰ যিটো ফালে
মানুহবোৰ নাযায়
মই আজি
তাৰ বাসিন্দা
আপোনাকো মাতিছো
"আহক ..."
উপহাৰ হিচাপে
লৈ আহিব
এখন সঁচা হৃদয় ...

ওপজা দিনটোত
আবেগিক হৈ পৰো
জন্মৰ পৰাই ...