এজাক উৰুঙা ভোক..

শীতৰ শেতেলীত 
তাৰ অপেক্ষাত 
ৰৈ থাকে 
এজাক উৰুঙা ভোক.. 
সুলভ একো নহয় 
দুহাতত দৰিদ্রতাৰ আঁচোৰ 
দুচকুত ভাগৰৰ টহল .. 
এইবাৰ খেতিও 
ভাল ন'হল ,
বাঢ়িব আৰু 
হেনো ডাৱৰ ...
আঁচনিৰ অৰ্থ
সি নুবুজে
তাৰ বাবে
সেইবোৰ উপহাস মাথো ..
আপুনি তাক
চিনি পাই,
মলিয়ন কাপোৰত
সাঁচি ৰাখে
কোমল হৃদয়
আপোনাৰ দুঃখবোৰত সি
আপোনাৰ সহচৰ
আৰু নিজৰবোৰত?
নিজৰবোৰত প্রায়েই নিসংগ ...
তাৰ সঁচা হাঁহিবোৰত
আপুনিও দুখীয়া
হৈ পৰে,
আপুনি হেৰুৱাৰ
আশংকাত ক্লান্ত
সি জীৱনৰ যুঁজত..
আপুনি প্রাপ্তিৰ পোহৰত
ডাৱৰ বিচাৰে
সি অপ্রাপ্তিৰ আন্ধাৰত
এমুঠি জোনাক ...
আপোনাৰ বাবে
ভাতৰ পাতবোৰ
ৰৈ থাকে
মানুহ বিচাৰি,
তাৰ বাবে
মানুহবোৰ ৰৈ থাকে
ভাত বিচাৰি..

সি হেনো দুখীয়া
আৰু আপুনি ?
আপুনি জানো ধনী ?
কেতিয়াবা বিলাই চাবচোন ,
এমুঠি সুখ ,ভাত
আৰু মৰম ...