ঘূৰি যাওঁ

সি নজনাকৈ 
আকৌ ঘূৰি যাওঁ
তাৰ কাষলৈ .. 
হেপাহ পলুৱাই 
এপলক তাকে চাওঁ
মোক তেতিয়াওঁ 
চিনি নাপায় সি 
তাৰ বাবে মই 
অবুজ সাথৰ 
নিজৰ সুখবোৰ 
বিক্রী কৰা
অবোধ সদাগৰ..

তাৰ দুহাতত
ধূলিৰ কৰাল
স্বাধীন সি
তাৰ হৃদয়ত
অযুত জোনাক
ইমানবোৰ মৰম আৰু
আকাশ ভৰা সপোন ...

মই হৈ পৰো
তেনেই নগন্য
তেনেই নিঃকিন
তাৰ তুলনাত...
মই এটা ফোপোলা
মমৰ টুকুৰা ,
জটিল অঙ্কত নিমজ্জিত
মই এটা মাথো
শুকান সমীকৰণ...

তাৰ মুখৰ
হাঁহিবোৰ চুৰ
কৰি কৰি
জীৱন সজাওঁ মই ...
তাৰ সপোনৰ পোহৰত
উশাহ লওঁ
তাৰ মৰমৰ জোনাকত
ওমলো প্রাণ ভৰি...

সি যে মোৰ
সোনালী অতীত
আৰু মই?
মই তাৰ
ধৰুৱা ভৱিষ্যত ..